طب و اعتیاد؛ اعتیاد در بیمارستان‌های عمومی

رابطه‌ی بین سوء مصرف الکل، سیگار و سایر مواد و بیماری‌های جسمانی، به یکی از موضوعات مهم در بیمارستان‌های عمومی تبدیل شده است. این رابطه در بیماران بستری در برخی بخش‌ها از جمله بخش‌های گوارش و کبد، اورژانس، ریه و قلب، بخش سوختگی، تروما، سرطان، عفونی و ایدز آشکارتر است. در بسیاری از بیمارستان‌های عمومی، وجود سرویس‌هایی برای ارزیابی و ارائه‌ی خدمات به این بیماران، موجب کوتاه شدن مدت بستری، بهبود کیفیت زندگی، مشکلات قانونی و افزایش رضایت بیماران شده است.در ایران، مطالعات محدودی که روی بیماران بستری در برخی بیمارستان‌های عمومی انجام شده است، شیوع مصرف مواد افیونی را تا حدود 10 درصد ذکر کرده‌اند. در یک پژوهش که در همه‌ی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد نیز مشکلات مرتبط با مواد، هم در بیمارستان‌های عمومی و هم در بیمارستان‌های تخصصی غیر روان‌پزشکی، جزء سه مشکل شایع نیازمند مشاوره‌ی روان‌پزشکی عنوان شدند. برخی شواهد نیز نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر، مصرف ترکیبات مت‌‌آمفتامینی؛ تاثیر زیادی در کاهش سن بروز حملات قلبی در ایران داشته است.از سوی دیگر، امکانات در بیمارستان‌های عمومی برای رسیدگی به این مشکلات، هم از نظر نیروی انسانی و هم از نظر داروهای مورد نیاز کافی نیست. برای مثال، علی‌رغم نقش مهمی که درمان با آگونیست‌ها (مانند متادون) در کنترل مشکلات مرتبط با اپیوئیدها در بیماران بستری در بیمارستان دارد، اما تقریباً در هیچ‌کدام از بیمارستان‌ها متادون خوراکی موجود نیست. بسیاری از پزشکان، در خصوص درمان سوء مصرف مواد آموزش کافی ندیده‌اند و در بسیاری از موارد، انگ مربوط به اعتیاد؛ مانع از درمان مناسب بیماران می‌شود.